Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Neratovie wybudowany został w latach 1723 - 1733. Kamień węgielny położył właściciel posiadłości, Johann Karl z Nostitz-Rhieneck 14. sierpnia 1723 roku, poświęcenie kościoła odbyło się  na św. Bartłomieja 24. sierpnia 1733 roku.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Architekt dzieła jest nieznany, specjaliści najczęściej przypisują je kręgom Giovanni Battisty Alliprandiego, który w roku 1712 uczestniczył w przebudowie dziekańskiego kościoła św.. Trójcy w niedalekim Opocznie a w latach 1714 i 1720 pracował przy budowie kościoła Piarów w Litomyśli. Architektem mógł być również pierwszy konstruktor kościoła Carl Antoni Reina. Reina zabił się 23. sierpnia 1728 roku przy upadku z rusztowania i według legendy straszył potem w kościele, dopóki nie zostały zamurowane drzwi za ołtarzem. Budowę dokończył Jakub Ondřej Carow.

​

Ołtarz pierwotnie ozdobiony był obrazem "Wniebowzięcie" Antonína Franciszka Hampische, w kościele umieszczona została również figurka Panny Marii, której przypisywano czynienie cudów. Rokokowe schody, które później uchroniły kościół przed demolicją, były umieszczone w roku 1776 przed głównym portalem. Ich autorem był Franciszek Hornich.

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

 

 

Kościół ma rzut w kształcie krzyża, wypukłą fasadę z dwiema wieżami i wklęsłe pilastry. Ma 48 metrów długości i 19 metrów szerokości, pierwotnie miał 47 metrów wysokości przy pomiarze aż do szczytów wież. Ciekawa jest północno-południowa orientacja kościoła - główne wejście i fasada skierowane są na południe, prezbiterium na północ. Dzięki temu nietradycyjnemu rozwiązaniu w Boże Narodzenie promienie słońca padają bezpośrednio na tabernakulum.

​

​

​